Palmvrienden forums

Zo ongeveer rond 1990, toen ik een jaar of 9 á 10 was, kreeg ik van de moeder van een schoolvriendje, die ons mee had genomen naar de intratuin, een plantje uit de winkel. Met mijn huidige kennis weet ik dat het gaat om de in de titel genoemde soort ging. Deze plantjes werden destijds met duizenden tegelijk in tuincentra verkocht en waren zeker geen bijzonderheid in menig huiskamer. Een beetje de Chamaedorea elegans van nu zeg maar.
Op het labeltje van de intratuin, herrinner ik me nog, stond "Cocospalm, volwassen na 25 jaar".
Na wat afbeeldingen te hebben gezien van gekiemde cocosnoten op tropische stranden had ik als jong kotertje al snel mijn twijfels over de correctheid van het label. Toch raakte ik zo zeer geintrigeerd door mijn plantje dat hem nog heb getekend (ik tekende wel meer na, zoals mijn schoenen of iets anders geks) en vervolgens compleet naar de palmenhemel heb bewaterd. Wist ik toen veel... Internet en dit forum waren er natuurlijk ook nog niet (misschien maar goed ook).
Uiteindelijk rond 2006, zo'n 15 jaar later, was dit plantje nog niet uit mijn hoofd. Ik had wel een echte cocospalm gekocht en die stond voor een grote raampartij van mijn lichte appartementje en deed het verrassend goed.

Ik kwam er op internet achter dat ik een Lytocaryum weddellianum had gehad, welke vroeger de naam Cocos weddellianum droeg en vaak werd verkocht als miniatuur cocospalm. Deze naam vind ik niet geheel onterecht. Het is in bijna alle opzichten werkelijk een miniatuurversie van een cocospalm, maar dan prima bestand tegen huiskameromstandigheden. Bijna even makkelijk als een Chamaedorea, maar wel veel mooier (vind ik).
Ik heb vele vele vele tuincentra door het hele land bezocht in mijn zoektocht naar deze oude liefde, maar tevergeefs. Ik was toen nog niet helemaal op het idee gekomen dat het wellicht mogelijk was om zaden te verkrijgen en deze tot plantjes op te laten groeien. Dat lampje ging pas na mijn vruchteloze zoektocht branden. Ik vond een Franse zaadhandelaar die mij, na betaling 50 zaden opstuurde en hiermee ging ik aan de slag. Dit resulteerde in 2007 in mijn eerste zelfgekweekte palmpjes en een virus kreeg me in een wurggreep. Hierna ontdekte ik nog vele andere palmsoorten en de zaden kwamen regelmatig door de brievenbus rammelen. Langzaam maar zeker bouwde ik een collectie van palmsoorten op in mijn huiskamertje.

Maar hoeveel bijzondere, zeldzame, dure, bijna onmogelijke soorten ik ook had, Lytocaryum bleef mijn favoriet. Jeugdsentiment denk ik.
Na een aantal jaren in een Nederlands tropisch regenwoud te hebben gewoond, heb ik besloten om te gaan verhuizen om bij mijn vriendin in te trekken. Ik kwam terecht in een klein appartement en er was geen ruimte om mijn collectie mee te nemen. Van mijn tuin en palmencollectie heb ik dus afscheid genomen om een serieus leven op te bouwen, maar soms doet het nog steeds pijn als ik een foto zie van een plantje wat ik niet meer heb.
In 2012 hebben we samen een huis gekocht (met een tuin) en ben ik heel voorzichtig weer een beetje palmzaden gaan ontkiemen. Dit werd mede aangewakkerd door een prijs die ik bij rarepalmseeds won en een mail kreeg dat ik voor 50 euro zaden mocht uitzoeken.
Lytocaryum weddellianum bleef in mijn hoofd en al snel had ik mijn weg gevonden naar Erica, de nieuwe locatie van Gardenpalms om thuis te komen met een paar exemplaren van dit mooie soortje.
Deze planten deden het goed en zijn nu nog steeds erg mooi, maar toch is dat 't niet helemaal voor mij. Ik wil mijn plantjes zélf kweken! Via de normale, bekende sites waren de Lytocaryum zaden al een aantal jaren niet meer verkrijgbaar en uiteindelijk heb ik dan maar de stoute schoenen aangetrokken en iemand uit Californie , waarvan ik wist dat hij een volwassen palm in zijn tuin had staan, gevraagd om wat zaden. Hij vond het erg leuk om iemand uit de brand te helpen en zou een bloeiwijze uit laten groeien voor me. Normaliter knipt hij de bloeiwijzen van zijn palmen af, de reden hiervan is me niet geheel bekend. In mei kreeg ik een foto van de moederplant met de bloeiwijze:

En de bloem met vruchtbeginselen:

Het zou nog wel een paar maanden duren voordat deze vruchtbeginseltjes zich tot rijpe zaden gevormd zouden hebben, ik moest nog maar even geduld hebben.
Medio Juli kreeg ik de volgende foto toegestuurd met de mededeling "nearly there".

Te gek!
Terwijl ik op vakantie was in Suriname, halverwege September, zijn de rijpe zaden naar me opgestuurd en toen ik thuiskwam lag er een envelop voor me klaar met een kleine 50 kakelverse Lytocaryum zaden erin. Wow!
Ik heb direct de verzendkosten overgemaakt en heb de zaden nog even een dagje geweekt. Dat weken was denk ik totaal niet nodig vanwege de versheid, maar ja, macht der gewoonte.

De zaden blijken van superkwaliteit. Nu, na ongeveer 2 weken in het zaaimedium, zijn 45 van de 50 zaden gekiemd en opgepot. Ik heb straks een heel bos Lyto's staan!

....En zo is het virus ook in Amsterdam weer helemaal terug.
Top Kai, mooi verhaal met dito foto's. Ik herken de Cocos nog als was het gisteren!

Tis dat ik al een Lyto heb

Ik kende deze elegante palm lange tijd als Microcoelium weddellianum. Ze maakten inderdaad deel uit van het standaard assortiment kamerpalmen. Ze werden opgekweekt in hoge stenen potten in naaldenbosgrond. Voor zover ik weet werden ze in België door één gespecialiseerde kweker geteelt. Als huiskamerpalm vond ik het een mooie maar ook wispelturige soort. De smalle bladsegmenten kregen tot mijn ergernis makkelijk dorre punten. Dan moest de schaar eraan te pas komen. Totdat ik erachter kwam dat Lytocaryum ook lagere temperaturen tot zelfs lichte vorst verdraagt. De temperatuurzone is gelijk aan die voor Howea (9B) wat inhoudt dat deze palmen een paar graden vorst kunnen hebben. Vastgesteld werd daarbij dat ze tot -3,9°C geen schade hadden ondervonden. Ik zou dit overigens zelf niet uitproberen. Echter sinds ik over deze kennis beschik, overwinter ik Lytocaryum bij 5-10°C waarbij het probleem van de te lage luchtvochtigheid in de verwarmde woonkamer wegvalt. In de zomer staat Lytocaryum buiten op een plek uit de zon.

Mooi verhaal en herkenbaar! Vroeg beginnen met een soort wat na verlies blijft hangen, dat raak je pas kwijt als je ze herontdekt, ik heb er ook een hobby van gemaakt om in tropische oorden van mooie planten zaden te zoeken, het waren niet perse palmen maar daar ging wel de voorkeur naar uit, wat je schrijft omtrent te veel planten in een te kleine ruimte is herkenbaar maar dat maakt niet uit ! Wordt de ruimte groter gaat het assortiment planten mee groeien In mijn geval bleef de liefde bij de Carludovica palmata geen echte palm maar een "look a like" deze gaat tot een bepaalde hoogte en blijft dan met goede verzorging heel lang goed groeien [21 jaar al weer] en af en toe beloond te worden met jonge uitlopers
Wat ik ook fijn vind als je planten uit zaad wat je zelf verzameld hebt laat uitkomen het net zo'n herinnering wordt als vakantie foto's, het gevoel van die bepaalde bestemming blijft dan terug komen als je naar de plant kijkt of er mee bezig bent, succes met de kweek dat gaat zeker lukken, mooie soort

Groet Eduard.

Mooi stuk Kai, herkenbaar!

Mooi geschreven, leuk om te lezen hoe je interesse in exoten tot stand is gekomen.
Gr. Jozef

Erg mooi geschreven