Hier nog een laatste update tijdens deze heerlijke nazomer die we gelukkig nog gekregen hebben.
De palmen met speerrot zijn gelukkig allemaal terug gekomen.
Ik had ze niet afgezaagd, maar een beetje ingesneden tussen de bladstelen zodat regenwater er uit kon lopen.
Mijn Phoenix roebelenii staat sinds april weer buiten en doet het ondanks, of misschien dankzij de natte zomer het goed, eveneens de plantjes die eronder staan. Zij (ja, het is een vrouwtje) was deze winter binnen aan het wegkwijnen en heeft er beter uitgezien. Ik heb haar zojuist voor de tweede keer sinds ze buiten staat water moeten geven.
Mijn enige boomvaren, Dicksonia antarctica, heeft alleen dit voorjaar een paar bladeren uitgerold, de hele zomer heeft hij niet meer gegroeid. Is dit normaal?
De "kamerconifeer" Cypressus macrocarpa 'Goldcrest Wilma' en de Eucalyptus Neglecta zijn ook hard gegroeid.
Deze had speerrot, maar is weer de oude. Het is een snelgroeiende Trachycarpus soort, maar weet de naam niet meer.
Eucalyptus gunnii 'Azura'. Het afdakje is 2,5 meter hoog. Bovenin heeft de boom nu volwassen langwerpig blad.
Eucalyptus debeuzevillei (mijn oudste en grootste) met daarachter de haag van Fargesia dat is nu zo goed als dichtgegroeid.
Op de voorgrond een stokroos, deze zijn totaal verwilderd in mijn tuin en laat ze staan waar het kan. Ik laat de dode stengels in de winter staan zodat ze zich kunnen uitzaaien. Ik zie elk jaar nieuwe kleuren verschijnen.
De eend is een kunstwerk van mijn vriendin.
De haag vanaf de stoep gezien. Het is makkelijk bijhouden met een elektrische heggeknipper. Mooie afscheiding.
Mijn grootste Trachycarpus, een fortunei uiteraard, is niet mijn oudste, hij groeit gewoon het hardst en is ook de meest sterke palm.
Misschien wel de zeldzaamste eikensoort in Nederland. Quercus rhysophylla 'Maya' ofwel Loquat eik is wintergroen en komt uit Mexico. Je ziet dat hij een nieuwe groeispurt heeft met nieuwe blaadjes die altijd knalrood zijn. Later worden ze groen.
Steeneik, Quercus ilex is ook weer aan de groei.
Japanse Keizereik, of Quercus dentata staat er nu twee jaar en heeft dit jaar pas echt grote bladeren gekregen. Vorig jaar leek het nog alsof ik een gewone wintereik had staan.
De kurkeik, Quercus suber, schiet sinds vorig jaar de lucht in en krijgt nu al kurk aan de nog dunne stam.
Trachycarpus princeps. De mooiste van allemaal doet het goed in de zuidelijke voortuin.
De Eucalyptus perriniana, of Spinning gum, was minder dan 4 jaar geleden nog een sprietje van 50 cm. Nu kan ik hem vanuit bed in mijn slaapkamer boven bewonderen.
Mijn eerste palm, ik denk dat het een Trachycaprus Wagnerianus is, begint eindelijk een stam te krijgen na 5 jaar.
Niet echt exotisch, maar een Duindoorn zie je niet zo veel in het oosten van Nederland.
Colletia paradoxa. Exotischer kan het bijna niet. Komt uit droge gebieden in Zuid-Amerika waar het licht vriest, maar doet het vreemd genoeg erg goed in mijn vochtige kleigrond. Heeft tot nu toe amper schade opgelopen in de winter. Geen bladeren, kijk uit, want hij is scherp!
Magnolia grandiflora, wintergroen.
Deze sierbrem en siergras heb ik geplant op een plek waar ik al het losse puin heb gedumpt dat ik tegenkwam toen ik de tuin pas kreeg. Ze doen het er goed op.
Het bananenhoekje heeft een nieuwe bewoner, namelijk mijn zelf gezaaide Eucalyptus viminalis (suiker-eucalyptus).
Onder de bananen staat een Gunnera manicata. Misschien moet ik deze een keer op een zonnigere plek zetten.
Dat was het weer! Tot de volgende keer!
