Hier mijn grootste Chamaerops humilis die met slechts wat verbrandde bladpunten de winter doorkwam onbeschermd, zo ook mijn cerifera variteit. Echter staan die er al sinds 2004 en 2005, alle Chamaeropsen die vorig jaar geplant waren hebben allemaal het loodje gelegd net zoals de rest wat vorig jaar was aangeplant. Duidelijk een bevestiging dat wat langer in volle grond benodigd is om winters zoals dit te doorstaan.
Ook enkele zijstammetjes hebben besloten te bloeien.
Mijn grootste T.fortunei met slechts 3 bloemen, net zoals vorig jaar vanaf onder genomen.
Niet de grootste T.fortunei maar wel sinds 2 jaar de snelste en verwacht ook dat deze die grote gaat inhalen op een begeven moment. Weer meer bloemen als voorgaande jaren, ik telde er dacht ik een stuk of 10.
Een iets kleinere fortunei er vlak naast, lijkt ook vrouwelijk en gaat voor het eerst in haar leven bloeien en met 7 bloemen voor de eerste keer doet ze dat niet slecht!
De T.wagnerianus die vorig jaar was geplant, bloeit dit jaar nog niet maar is ook niet noodzakelijk. De groei is immers wel al weer lekker aan de gang.
Eveneens de Phoenix canariensis heeft opnieuw besloten te bloeien met slechts een paar bloeiwijzen.
Wat ik wel graag zou zien is dat ooit mijn Washingtonia eens bloeit, echter zal ik hier verlopig nog even op moeten wachten. Behoorlijk beschadigd door de winter, maar heeft ondertussen al zijn "rotte" bladeren eruit gegooid en al 3 goede geproduceerd. Met de gedachte dat deze zeker 15 bladeren op een jaar groeit, kan ik over een tijdje de "rotte" bladeren afzagen en dan is er van winterschade al geen sprake meer, dat is dan wel weer een voordeel dat deze zo snel groeit.
Vanochtend zat die speer dus nog dicht tegen elkaar aangepakt.
Dat was het weer voor nu.
Tevens wat close upjes gemaakt voor de fun.
