Palmvrienden forums

Vorig jaar heb ik Cyathea smithii zaalingen verspeend vanuit een bamibakje en in potten gezet. Nooit was er bij mij twijfel of het wel Cyathea's waren. De zaailingen vertoonden de kenmerkende bladvorm van een Cyathea, mij inmiddels wel bekend van allerlei bamibakken die ik thuis in Amsterdam heb. Ha, dacht ik, ik heb er weer een mooi boomvarentje bij!

De hele winter bleven de sporelingen in leven en groen. Elke week benevelen, schietgebedjes doen dat ze het niet te koud zouden krijgen en het zouden begeven etc. Heb erg mijn best gedaan om de de winter door te krijgen. Aan mij zal het niet liggen, dacht ik.

Ik begon toen ook flink te vloeken toen alle bladeren het begaven, in maart nota bene, toen het allang niet meer koud was in de berging. Zul je zien, dacht ik onder begeleiding van de nodige gvd's, is het eind en de redding in zicht en dan gaan ze alsnog dood!

Toch heb ik daarna de potten altijd bewaard en goed natgehouden omdat ik niet wilde geloven dat ze echt dood waren. Het ging toch goed in de winter, immers?

Maanden later, nu in juli-augustus, komen er inderdaad varentjes boven de grond, maar wie of wat schetst mijn verbazing: de eerste bladeren lijken totaal niet op een Cyathea! Het is een amorf soort oervaarn, lijkt het wel, beetje Dryopteris-achtig. Wie kan het zeggen?

Maar het tweede blad en ook een andere pot die er rechts naast staat op de foto lijkt weer wel Cyathea! Ik vind het erg vreemd allemaal.

Mijn theorie nu is dat varensporelingen bij opkomst tijdelijk een regressie kunnen vertonen naar een soort oervaarn-vorm. Om dan later de kenmerken van de specifieke soort weer op te pakken, als ze groter worden. Hetzelfde wat embryo's van zoogdieren ook doen.

Is dit geleuter? Of zou dit echt zo kunnen zijn? Heeft iemand ervaring met dit fenomeen? Bijzonder is het wel. Oordeel zelf aan de hand van de foto.

Hetzelfde fenomeen is ook aan de hand hier bij Dicksonia youngiae sporelingen. Maar daar is nog niet sprake van een duidelijk Dicksonia blad. Dus daar heb ik nog geen zekerheid. Maar dit lijkt me toch echt Cyathea hier! Vreemd is het wel. Maar ook super bijzonder en leerzaam.

Je moet nooit te snel iets wegooien, ik heb het zelfde gehad met C.cunninghamii tussen de dryopteris kwam plotseling toch weer een kleine C.cunninghamii naar boven, ook dicksonia's kunnen na jaren nog verschijnen, zo kreeg ik 6 jaar naar het zaaien van D.youngiae vorig jaar weer plots dicksonia's in het bakje wist eerst niet welke soort het was maar laats genoemde wordt roder qua steel dan D.squarrosa zal morgen wat foto's maken.
De linker op jouw foto lijkt op dryopteris de rechter foto een cyathea

Eduard schreef:ik heb het zelfde gehad met C.cunninghamii tussen de dryopteris kwam plotseling toch weer een kleine C.cunninghamii naar boven

Het blijft vreemd, Eduard. Welke varenkweker heeft er belang bij Dryopteris sporen te mengen met zijn boomvarensporen? Ik heb ook geen Dryopteris in de tuin. Dus het kan niet zijn komen aanwaaien.

Ook is het opvallend dat jou hetzelfde is overkomen....

Volgens mij is links ook Cyathea.... Enfin, we zullen het zien als ze groter worden.

Denk het niet Jan, een cyathea maakt niet zo snel dubbel geveerd blad aan en zeker niet van die omvang!

Sporen zitten vaak al in de potgrond zo heb ik de meest uiteenlopende soorten vergaard die ik nooit besteld heb

Gouden HandPalm schreef:
Het blijft vreemd, Eduard. Welke varenkweker heeft er belang bij Dryopteris sporen te mengen met zijn boomvarensporen? Ik heb ook geen Dryopteris in de tuin. Dus het kan niet zijn komen aanwaaien.

Het komt vaak letterlijk aanwaaien die sporen zitten gewoon in de lucht daar de dryopteris de meest algemene soorten zijn die in ons land voorkomen is de kans op besmetting zeer groot.

Hier de foto van een verstekeling [C.cunninghamii] die na jaren omhoog kwam tussen D. erythrosora en D. felix-mas,

Ik heb nog eens goed gekeken. Je hebt wel gelijk, waarschijnlijk. De steel van de linker is kaal. De rechter is behaard. Links kan dus geen boomvaren zijn.

Goed, in ieder geval wel weer één Cyathea smithii erbij. Alleen onze zegeningen tellen. Dat is een beproefd katholiek recept.

Bedankt voor je feedback.