Aan de hand van het Phoenix canariensis onderwerp ook besloten om even een onderwerp te maken betreft de Washingtonia robusta. Ro, vroeg hier eveneens naar en had beloofd foto's ervan te maken, dus bij deze een nieuw verhaaltje.
Als verhaaltje vooraf... Washingtonia robusta is naar mijn mening de beste keus voor een experiment in volle grond vanwege de vele malen snellere groei dan de filifera. De Washingtonia filibusta lijkt een gelijkwaardige groei te vertonen dus ook die zou mogelijk zijn. Washingtonia's kunnen minder hebben dan een Phoenix canariensis dus plant de palm zo optimaal mogelijk. Hier staat deze aan de zuidmuur waar met de huidige Maart zon aan de muur al snel oploopt naar 15-20 graden en gedurende zomerdag het bloed en bloedheet is. De rest wat ik ooit geplant heb in deze border groeide voor geen meter door de droogte en hitte gedurende de zomer. Gedurende de winters bevriest de grond in deze border nauwelijks tot nooit. Waarschijnlijk mede een reden waarom de Washingtonia alweer voorzichtige groei vertoond bij de huidige temperaturen.
Geplant in April 2004. (Zoek de Washingtonia)
April 2006, eigenlijk nauwelijks tot niets gedaan. De eerste winter 2004/2005 had ik hem haast eigenhandig gekild door hem met plastic in te pakken, was toen immers ook nog zeer onervaren. Verloor de kroon, en had de speer moeten behandelen.
Oktober 2006. De warme zomer van 2006 had hem blijkbaar goed gedaan en sindsdien is dit de snelste palm in de tuin met ondertussen al een 15 bladeren op 1 seizoen, en dit wordt ieder jaar meer.
November 2009, eigenlijk absurt hoeveel de palm is gegroeid ook qua stamhoogte in slechts 3 jaar tijd.
Hoe wordt deze beschermd? Eigenlijk al sinds het foutje, op dezelfde manier als de Phoenix en deze manier volstaat prima. De palm wordt eerst grondig gesnoeid (Zie foto's november 2009) om vervolgens het blad omhoog te binden. Ja, dit levert bladschade op aangezien de waaiers al een flinke diameter beginnen te krijgen. Vervolgens komt hier een geraamte omheen, een stevige om de winterstormen te doorstaan. Aan de onderkant wordt het oranje zeil bevestigd die open geklapt kan worden op zonnige dagen. Omdat de hoogte het nog toelaat wordt er vervolgens een bigbag over heen getrokken die de palm compleet droog zet, die eventueel ook nog omhoog getrokken kan worden om de palm compleet te laten luchten.
Hieronder een foto genomen van de week, duidelijk bladschade te zien. Heb hem eerder in Februari al een keer los gehad om de beschadigde bladeren te verwijderen om schimmel te verkomen en de nog redelijk uitziende bladeren te bewaren. Zo zag de palm er ook uit in 2009, maar uiteindelijk een zeer mooie kroon weer terug gegroeid. Ik maak me dus geen zorgen om de kroon, het enigste wat ik tijdens deze winters over wil houden is de speer. Een paar weken mooi weer en er zit weer een nieuwe kroon op, en die speer is ook dit keer weer in zeer gezonde conditie. Dus ook van deze toch wel redelijk unieke palm in volle grond kan ik weer genieten aankomende zomer. Indien de palm hoger wordt en de bigbag niet meer voldoende is wordt er overgestapt op het volledig zeil zoals de Phoenix dan wordt de boel weer enkele jaren verlengt.
Wat ik ga doen als de palm straks 3 meter hoog is? Tegen die tijd hoop ik op tropische winters!
