Palmvrienden forums

Het afsterven van een langgekoesterde Kentia palm biedt de gelegenheid om een indruk te verkrijgen van de lokatie van de groeipunt. De dode stronk staat er sinds vorig jaar en bij het verplaatsen liet de pruik los. Daaronder werd de kegelvormige top van de stam zichtbaar. Deze bevindt zich op circa 40 cm onder de uitkomende speer. Opvallend is dat de stam van 80 cm nog steeds levend celweefsel (chlorofyl) heeft.
Toen deze Howea nog leefde, waren de bladvoeten er na enige tijd makkelijk af te trekken en verscheen aanvankelijk een gele gladde ring. Onder invloed van het licht werd deze binnen enkele dagen groen. De duurzaamheid van dit palmhout wordt bevestigd door de keiharde stam met een gewicht van 10 kg.
De aftakeling en tenslotte sterfte van de Howea (forsteriana) werd vermoedelijk veroorzaakt door een te koude en vochtige overwinteringsplek. Bij het opruimen van de kluit bleek het wortelstelsel in slechte staat te verkeren. Dit verklaart wellicht de geleidelijke groeivertraging en uiteindelijke sterfte.
Tot slot nog een terugblik op de palm in september 2006 kort na de de verhuizing. Wegens vertraging bij de bouw van de kas, stonden de kuipplanten toen tot half december buiten. Gelukkig was dit de aanloop tot een zeer zachte winter.

Het was een mooie palm
Gr. Eduard.

Interessante uitéénzetting Han. Bedankt
Heb je ook foto's van door de jaren heen? (van klein tot dit zeg maar)

Ik ben ook al eens een Howea verloren. Ook te nat gestaan door een verkeerde (slecht drainerende pot) en dit in combinatie met een te koele standplaats. Ze zijn redelijk gevoelig voor te natte voeten is mijn indruk.

Vrgr
Niek

De vervangende Howea forsteriana overwinter ik nu in huis bij ca 10°C. Ik heb dit ook nog een paar jaar geprobeerd met deze massieve knaap, maar de vervangende groei verliep moeizaam en bleef tenslotte bij 2 bladeren steken. Toen deze verdroogden, was het vonnis helder. Op de vorige woonplek verliep de overwintering probleemloos in een aangebouwde serre. In de zomer staan deze palmen buiten op een lichte plek met doorschijnend zonlicht achter de kas. Zo is geen UV verbrandingsrisico. Het buitenverblijf zorgt er ook voor dat de bladstelen niet te lang worden. Omdat Howea meestal als cluster wordt aangeboden, verwijder ik het meerendeel van de concurrerende exemplaren. Mijn voorkeur gaat uit naar een natuurlijke variant van deze palm met bronskleurig uitlopende blad. Deze is ook herkenbaar aan de purperkleurige bladstelen. De bladvoeten van verwijderde bladeren zijn zeer persistent. Het is echter gebleken dat ze sneller loskomen wanneer de palm 's zomers buiten aan weer en wind wordt blootgesteld. Er gaan wel heel wat jaren overheen voordat er iets van een beginnende stam in zicht komt.

Helaas heb ik weinig gedocumenteerd materiaal over deze Howea, Niek. Misschien staan er nog beelden op backup CD schijven.

Wat zonde, Han. Het duurt jaren voordat zo'n palm er zo mooi uit ziet als op de foto van 2006. Zoiets krijg je niet zomaar terug.

Gouden HandPalm schreef:Wat zonde, Han. Het duurt jaren voordat zo'n palm er zo mooi uit ziet als op de foto van 2006. Zoiets krijg je niet zomaar terug.

Zeer onwaarschijnlijk, ja...
Dit soort pechgevallen zijn vaak het gevolg van overmoed en een te groot vertrouwen in de inspirerende maar soms ook fantastische ervaringen van anderen. Ik kan een boekje volschrijven met de verhalen over planten die ik in de loop der jaren ben kwijtgeraakt door nonchalance. Maar soms ook moet je gedwongen afscheid nemen van een van je troetels, want ook een kleine exoot wordt tenslotte (te) groot

Ik ben dankzij jouw verhaal ook op zoek gegaan naar zo'n enkele Howea Han.
Afgelopen zomer in Spanje werden ze volop aangeboden. Is daar blijkbaar veel couranter als individuele palm dan hier. Deze staat nu dan ook in mijn huiskamer te pronken.

Zelf uitzoeken is altijd het leukst. Derpalmenmann verkoopt ook solitaire Howea van klein tot groter.

Ben toch er tevreden met mijn exemplaar

Ziet er vitaal uit Niek. Oppassen met directe zon, het blad verbrandt makkelijk. Zelfs onder bomen gedijdt deze palm nog. De grote knaap stond in de vorige tuin onder de schaduw van bomen en ontwikkelde desondanks veel kortere bladstelen dan tijdens een voorafgaande periode binnenshuis onder een royaal daklicht. Wat een weinig UV straling al niet vermag te bewerkstelligen, i.e remming van de lengtegroei. Dit kan worden geïllustreerd aan de hand van het voorbeeld van de oudste palm in mijn bezit, een Livingstona australis. Deze stond jarenlang in een bloedhete serre op Zuid. Ondanks de dijk licht die daar binnenviel, kregen de bladeren lange bladstelen zoals te zien is op foto 1. Na de verhuizing kwam de palm 's zomers buiten te staan en zag er aanvankelijk niet meer uit onder invloed van weer en wind.
Inmiddels 5 jaar later, is de kroon weer in evenwicht met nu aanzienlijk kortere bladstelen.