Palmvrienden forums

Ik wilde het in dit topic hebben over een ander soort koudebescherming dan het soort die we geven aan onze palmen in de tuin. Ik heb het over soorten die hogere temperaturen, luchtvochtigheden etc. eisen dan onze huiskamers doorgaans bieden. Willen we deze palmen toch houden, dan moeten we maatregelen nemen om ze er mooi, gezond en tropisch uit te laten zien.
Ik weet dat er een redelijk aantal mensen actief is op dit forum die zich hiermee bezig houden en ben benieuwd naar hun ervaringen en verhalen. Voor zover ik deze nog niet ken natuurlijk.

Johannesteijsmannia
Zelf probeer ik een aantal joeys en silver joeys te laten aclimatiseren aan mijn zolderklimaat. Ik heb ze van zaad opgekweekt en tot nu toe met succes, mooi glanzend groen blad en geen bruine randjes.



Deze soorten kunnen naar verluid nog redelijk wat "kou" hebben, maar dan is het wel zaak dat ze daarbij niet te nat staan, dan rotten ze wel weg. Met "kou" bedoel ik dus aanhoudende temperaturen van minder dan 20 graden, maar ik ken berichten over (grotere) exemplaren die zonder schade een nacht tegen het vriespunt aan hebben gezeten. Nu moeten we natuurlijk niet meteen met zijn allen onze joeys gaan uitplanten, want dan sterven de soorten in Nederland snel uit vrees ik.

Sabinaria magnifica
Verder zijn er een aantal mensen aan het experimenteren met de relatief nieuwe soort Sabinaria magnifica. Ik zit hier zelf ook 2 eitjes van uit te broeden. Over de temperatuurslimieten van deze soort is nog maar erg weinig bekend en volgens mij zijn we allemaal erg voorzichtig met deze zaden die een klein fortuin kosten.
De zaden zijn reeds gekiemd en de wortel zit al in de buurt van de bodem van de pot, maar ik wacht nog op het eerste blad. Ik doe voor deze soort verder niks extra's voor de temperatuur, maar beide potten staan in een grote hoge orchideeenkolf. Als de zon hier op komt te staan, enkele uren per dag, warmt het geheel nog wel een beetje op. Op hoop van zegen dus maar. Ik wil ze alleen niet teveel verwennen omdat anders de shock te groot kan zijn als ze bij de andere kamerplanten mogen gaan spelen. Laat ze dan maar wat langzamer groeien en lekker taai worden...



Salacca
Verder heb ik nog een Salacca staan, maar weet niet zeker om welke het gaat. Deze plant groeit hard en maakt roodbruin nieuw blad aan. Echter is het overduidelijk dat dit een soort is die niet van een droog huidje houdt. De bladeren krullen vrij snel op, maar blijven wel in leven. Ze worden niet bruin en drogen niet verder uit. Het geeft de plant een beetje een vreemde, maar niet echt gezonde aanblik. Toch niet echt de beste soort om mee te pionieren, maar wieweet past hij zich nog aan aan zijn omgeving. Nooit opgeven zolang het nog leeft vind ik.



Cocos nucifera
Omdat ook bij mij de cocosnootjes weer begonnen te kriebelen, besloot ik niet zo lang geleden om er een paar te halen bij een toko en deze te laten kiemen.
Na 5 dagen in een kommetje met lauw water meldde kiemer 1 van 3 zich aan. Inmiddels zijn ze alledrie gekiemd en liggen ze in een warme propagator. De eerste is al zo ver dat het begin van de wortel en de speer zichtbaar is en deze is vandaag opgepot. De pot staat nog steeds in de propagator en ik maak me een beetje zorgen over het moment dat hij eruit moet. Dan heeft hij het meteen zo'n 10 graden kouder namelijk.

En in de propagator:


Ik heb nog wel meer tropische soorten staan, maar voor nu ben ik benieuwd naar welke trucks er allemaal verzonnen zijn door anderen om toch de meer tropische soorten te kunnen houden. Voor zolang het duurt dan...

Leuk onderwerp.

Ik heb een aantal tropische jongens staan die in de winter naar de woonkamer verhuizen.

Meesterlijk topic Kai Zal eerdaags mijn gebroed ff op de foto gooien

Ik zou bijvoorbeeld Socratea willen toevoegen (houd ze met moeite in leven, maar mooi is echt anders...). Andere kandidaten zijn Aiphanes en Licuala soorten

vwb de cocos...wat can i say

Tropische palmen vormen zeker een geweldige uitdaging, ik heb me daar ook een tijd aan vergrepen. Zelf zaaien was voor mij geen optie, ik kocht deze exoten bij voorkeur bij de groothandel die vermoedelijk indertijd voor een liefhebber toegankelijker waren. Soms was de vreugde van korte duur zoals in het geval van een uit de kluiten gewassen Johannesteijsmannia altifrons met zijn grote ongedeelde bladeren voorzien van een opvallende oranje nervatuur. Daarentegen heb ik jarenlang een Coccothrinax en een Bismarckia in de woonkamer gehouden. Een palm die het ook verrassend goed deed was Aiphanes erosa. Vanwege de scherpe nauwelijks te vermijden bladstekels moest deze uiteindelijk het veld ruimen. Caryota mitis deelde dit lot toen het serredak werd bereikt en verhuisde naar de patio in de poli van het VUmc waar ik deze en andere uitgeweken pupillen verder kon verzorgen. Mogelijk heb ik ook een Socratea in bezit gehad althans een steltwortelpalm afkomstig uit Latijns Amerika. De bladsegmenten van de vederpalm hadden een typische wigvorm en daarvoor kwamen volgens mij de geslachten Iriartea, Socratea of Wettinia in aanmerking(?). Omdat deze palm meestal maar 1 blad fatsoenlijk hield, na het ontplooien van elk nieuw blad takelde het voorgaande versneld af, eindigde dit avontuur met verhuizing naar de tropenkas van de Utrechtse hortus waar ook de Aiphanes en een tweede Caryota terecht waren gekomen.
Ik had verder nog een tijdlang een sterk opgaande forse Chamaedorea soort met grote bladeren van zo'n 1,5 m lengte en 50 cm breedte. Deze snelgroeiende palm bleek zeer aantrekkelijk voor spintmijt, die ik zolang de temperatuur het toeliet om de 2 weken te lijf ging met de tuinspuit. Cocos nucifera bleek eveneens favoriet bij spint wat de voornaamste reden was om deze palm verder te mijden.
Licuala grandis en Licuala spinosa maakten ook deel uit van de collectie tropische kamerpalmen. De grandis wordt ook nu nog wel eens aangeboden, maar bleek in verzorging lastiger te zijn dan de spinosa met zijn propellorvormig blad. In Leiden stond de majestueuse grandis halfweg de kuip in de vijver van de tropenkas. Ook de hortus VU had een mooi exemplaar in de tropische kas. Het zijn specifieke condities die voor de meeste hobbyisten praktisch onhaalbaar zijn.
Nog meer namen die me te binnen schieten, Cyrtostachys, Hyophorbe verschaffeltii, id.lagenicaulis, Neodypsis tegenwoordig Dypsis decaryi, id. lutescens, Ptychosperma macarthurii, Ravenea rivularis, Veitchia merillii, Rhopalostylis baueri e.a.

Ik zal nog een paar soortjes laten zien want ik heb vandaag een fotoshoot gedaan na wat planten te hebben overgezet in een grotere pot...

Syagrus schizophylla



Een aantal jaren geleden heb ik zaden verzameld van deze soort in de Hortus in Amsterdam. Een zwaar fruitend exemplaar stond er een indrukwekkende plakbende van te maken in de tropische kas en ik heb mijn zakken volgepropt met overrijpe zaden. Mijn jas kon daarna meteen in de was, maar dat boeide me niet. De zaden kiemden snel en talrijk en deze plant heb ik besloten zelf te houden. Hij is zeker niet zo tropisch in zijn behoeften als bijvoorbeeld een Cocos ofzo, maar een stuk tropischer dan bijvoorbeeld een S. romanzoffiana. Geen kandidaat om buiten te spelen in Nederland, op zomerse dagen na dan. In mijn huiskamerklimaat doet hij het prima en de snelheid begint er nu eindelijk een beetje in te komen. Het zeer dikke leerachtige en donkergroene blad maakt deze plant een mooie aanwinst in mijn collectie. Ik ben benieuwd naar de verdere ontwikkeling.

Beccariophoenix madagascariensis

Nog zo'n prima kandidaat voor in de huiskamer. Groeit gestaag door en doet niet moeilijk over droge lucht of 18 C. Hij kan wel een ijzergebrek krijgen, als dat gebeurd, begint hij lichtere bladeren aan te maken. Maar goed, de oorzaak is bekend dus kunnen er maatregelen getroffen worden.



Polyandrococos (Allagoptera) caudescens var. pectinata

Deze soort mag bij mij in de huiskamer op de vensterbank pronken. Ik had een paar jaar geleden een hoeveelheid zaden opgestuurd gekregen vanuit Brazilie. De zaden kiemden snel en goed, op enkele na waar na een tijdje zo'n schijtkever uit kwam kruipen door zo'n perfect rond gat. Ik schrik me altijd een ongeluk als ik die dingen tegenkom in mijn ziplockzakje.
De witte bladonderzijdes van deze soort zijn écht wit wat ook nog eens resulteerd in een soort van wit/groen zebrapatroon op de nieuwe speren.

Het schijnt vrij lang te duren voordat ze eindelijk gespleten blad aanmaken, maar volgens mij valt ook wel weer een beetje mee. Ik had bij de floribunda planten een iets groter exemplaar langs zien komen wat al enigzins gespleten blad had. ik was meteen jaloers. Wie had deze plant ook alweer besteld, en hoe gaat het ermee?
Bij mij in de huiskamer is het in ieder geval een supermakkelijke groeier, ook deze doet niet moeilijk en vraagt geen extra maatregelen.



Verschaffeltia splendida

Als je kijkt naar waar deze soort vandaan komt en wat voor constant klimaat zijn genen op zijn afgestemd, is het verwonderlijk te noemen dat de plant uberhaubt langer dan een paar maanden na ontkiemen blijft leven in een huiskamer. Toch is het zo. Omdat ik eind 2012 gratis zaden bij RPS mocht uitzoeken, heb ik onder andere een zakje van 10 van deze rakkers laten komen uit Duitsland. In mijn vorige leven in Zeeland heb ik deze soort eerder gehad met veel succes, maar ja, daar had ik ook werkelijk een Sechelliaans klimaat in mijn huiskamer gecreeerd. Ditmaal zouden ze het in een normaal 20 C, drogelucht huiskamer moeten gaan doen. Maar goed, met wat gratis zaden wil je nog best wel eens wat experimenteren. Kieming is bij deze prachtige zaden een kwestie van enkele weken en ze groeien erg snel (voor palmen dan).
Ik heb me er over verbaasd dat ze gewoon in de huiskamer zonder bruine randjes gestaag door blijven groeien. Stekels zijn meteen aanwezig en de steltwortels laten ook niet lang op zich wachten wat deze soort een hele aparte additie in de collectie maakt.
Een tijdje geleden besloot ik uit ruimtegebrek de Verschaffeltia's onder te brengen in een verwarmde kas. Dat ging in het begin goed en de groei nam behoorlijk toe. In no-time waren het flinke planten, tot ik op een bepaald moment een telefoontje kreeg dat het slecht ging met de planten. Ik heb toen alles terug naar huis gehaald. Het blad was behoorlijk verbrand door iets, maar het verhaal dat de luchtvochtigheid te hoog voor ze geweest zou zijn, gaat er bij mij niet in. Ik ben nog steeds bezig met de 3 planten die ik nog heb, op te lappen en dankzij de snelle groei gaat dat aardig. Toch duurt het wel even voordat ze er weer helemaal tiptop uitzien. Dit is de plant die ik in de huiskamer heb staann:

De andere 2 staan op zolder.

Mooie kweekresultaten Kai, wat is je geheim Gebruik je speciale teeltgrond?

Btw, heeft de Jubaea al een vaste plek in de tuin gekregen?

Groet,
Han

Hoi Han,

Ik wil nergens een geheim van maken. Ik moet natuurlijk eerlijk zeggen dat ik een aantal succesverhalen gepost heb. De gefaalde experimenten hebben dit topic niet gehaald, daar zijn inmiddels geen foto's meer van te maken. Het is natuurlijk zo dat je door schade en schande wijs moet worden. Dat geldt voor zowel het ontkiemen van zaden als voor het op laten groeien van de zaailingen. Qua grond ben ik in de eerste jaren van mijn hobby vrij koppig geweest en het drong niet zo tot me door hoe groot het verschil kan zijn voor een plant als je enerzijds potgrond uit een tuincentrum gebruikt (of iets van soortgelijke zwaarte) of als je je er wat meer in verdiept hoe je je mix in ieder geval, en om te beginnen een stuk luchtiger krijgt. De truck is om het evenwicht zien te vinden tussen teveel vocht vast houden en te weinig (precies genoeg dus).
Vaak wordt er bij een tropische soort met bruine bladrandjes al snel gezegd dat het komt doordat de luchtvochtigheid niet optimaal is. Dat kan natuurlijk zo zijn, maar ik heb al heel veel palmen enorm op zien knappen enkel doordat ze in betere aarde gezet waren. Wat je onlangs schreef in een ander topic over een Lytocaryum weddellianum die snel bruine puntjes kreeg, deed me hieraan denken. Ik heb er natuurlijk ook eentje staan in mijn droge huiskamer(het blijft mijn lieveling). De bladeren hangen geregeld boven een radiator te wapperen, maar ik heb geen bruine puntjes. Dit komt denk ik doordat het wortelgestel gezond genoeg is om genoeg vocht op te nemen om te compenseren voor de verhoogde verdamping uit de bladeren. Daar zit natuurlijk wel een grens aan en dat verschilt ook per soort natuurlijk, maar ik denk dat de keuze van het groeimedium hierin een grote bijdrage kan leveren.
Wij mensen leven bovengronds en zien ook een plant als iets bovengronds, maar hierin vergissen we ons denk ik voor een heel groot gedeelte. De plant leeft ondergronds, daar heeft hij zijn milieu (pH, hardheid, substantie, allerlei spore-elementen, etc.). Bovengronds komt hij alleen om te photosyntheseren en wat suikers op te slaan. Headquarters is downstairs.
Dit is een beetje mijn "gevoel" wat ik heb bij de modder waar ik mijn planten inpleur , maar geen exacte wetenschap, zover ben ik nog niet.

Omdat ik een aantal jaren toch hardnekkig de zware plakkerige standaard zakken gebruikte (er staat ook gewoon palmengrond op), heb ik wel geleerd dat er ook wel soorten zijn die het juist erg lekker vinden om plakkerig te staan. Het is dus niet helemaal voor niks geweest.
Toch heb ik nu meer succes met mixen die ik probeer samen te stellen met de kennis die ik heb over het gebied waar de soort vandaan komt. Af en toe sla ik de plank ook flink mis hoor, zoals bij een batch Lytocaryum insigne zaailingen. Deze blijken nogal kieskeurig, maar het is me nog niet helemaal duidelijk wat ze nou eigenlijk willen hebben. Ik heb er nog 3 die ik met alle macht nog probeer te redden.
Ik gebruik in ieder geval een hoop perliet om alles lekker licht te houden. Ook gebruik ik nu vaak een mix die ik bij een professionele kweker haal. Hij wil me het recept niet geven, dat zal wel begrijpelijk zijn een baketbakker geeft zijn recepten ook niet weg en een karpervisser zijn geheime boilierecept ook niet. Het spul voelt goed aan en lijkt goed in evenwicht. De effecten moeten nog een beetje blijken want ik ben nog niet zo heel erg lang bezig met deze grond.

De Jubaea en de princeps (bedankt nog) gaan komend voorjaar de grond in, zodra de vorst weg is. Ik weet al ongeveer waar, ze krijgen mooie plekjes!

Heel interessant...
Ik heb ook een aantal soorten
En ik moet zeggen dat ondanks ik beginner ben...
Ze staan er erg goed bij
Nu de winter nog

Leuk onderwerp.

Ik heb ook best wat tropische palmpjes staan en zal binnenkort ook mijn beperkte ervaringen delen, wanneer ik wat tijd kan vinden.

Het plakkerige potgrond verhaal komt zeer bekend voor. Ook ik ben er al wat jaartjes mee aan het worstelen geweest.
Nu kies ik ook liever voor een wat luchtiger substraat voor een aantal planten.

Interessant topic, heerlijk om lekker in de avond te lezen!

Licuala hoort hier zeker bij, en ook Aiphanes, beide soorten doen het hier goed. Staan nu op zolder waar de temperaturen snachts redelijk stabiel blijft. Deze verhuizen in het voorjaar weer terug naar de terrariumkamer waar overdag een RV heerst van 70% met veel daglicht.

Sabinaria staat hier wel hoog op het verlanglijstje!