Citrus

Uit Palmvrienden wiki

De citrussen behoren tot de familie van de Rutaceae (wijnruitfamilie). De citrus is commercieel gezien de belangrijkste, maar toch zijn er vijf nauw verwante geslachten: Poncirus, Fortunella (kumquat), Clymenia en minder gekende geslachten uit Oceanië: Eremocitrus en Microcitrus. Elk geslacht wordt onderverdeeld in verschillende soorten (bv. Citrus sinensis, appelsien) deze wordt dan nog eens onderverdeeld in variëteiten (bv. Citrus sinensis 'Valencia'). Het aantal soorten en variëteiten binnen het geslacht Citrus is zeer complex en wordt door verschillende botanici anders ingedeeld. Volgens de amerikaan Swingle zijn er 16 Citrus soorten. Volgend de Japanner Tanaka zijn er 162 soorten maar volgens de recente analyses zouden er maar 5 originele sooren en dit zijn: Citrus medica, Citrus maxima, Citrus reticulata en dan zijn er nog 2 andere soorten die uitgestorven zijn. Citrussen worden al duizenden jaren gecultiveerd en zijn dus makkelijk te kruisen. Er zijn van elke soort heel wat variëteiten op de markt. (meer dan 1000 appelsien en meer dan 500 mandarijn variëteiten).

geschiedenis

onder de Citrusvruchten (ook Hesperiden genoemd), worden nu sinaasappels, citroenen, pompelmoezen, pomeransen, grapefruits,mandarijnen en limoenen verstaan. de vruchten bevatten hesperidine, dat gebruikt wordt in de geneeskunde, een glucoside dat voorkomt in de schil van onrijpe citrusvuchten. zo'n 4000 jaar geleden werden al citrusrassen ontwikkeld in India, Indonesië en Zuid-China. het eigenlijke vaderland van ditrussen ligt waarschijnlijk in het verre oosten, in China en Japan, hoewel de bittersmakende sinaasappelsoort waarschijnlijk uit India komt en samen met de Sukade ook bij de Romeinen en Grieken al gebruikt werdt. Ook de citroen zou thuis kunnen horen in het noorden van India, waar hij al naar schijnt in het begin van de 8e eeuw v. Chr. bekend geweest te zijn. Volgens de overlevering kwamen de eerste ctrusvruchten al met de karavanen van Alexander de Grote (356-323 v.Chr.) naar het oostelijke deel van het middellandse zeegebied. De Arabieren kweekten de bittere sinaasappel als sierplant en met de uitbreiding van de islam bereikte hij ook Spanje, waar hij bekend werd onder de naam Sevilla-sinaasappel. In Italië zijn de eerste citrusplanten vanaf de eerste eeuw na Chr. in cultuur gebracht. De recente geschiedenis van de sinaasaappel in europa begint aan het einde van de 18de eeuw, toen een geestelijke in Carcagente bij Valencia de eerste commerciële sinaasappelgaard aanlegde. De resultaten waren zo goed dat er al snel meer sinaasappelgaarden aangelegd zijn. Binnen enkele jaren werd 3000 ha braakliggende grond geïrrigeerd en met sinaasappelbomen beplant. Aan het begin van de 19de eeuw was de oppervlakte al vertienvoudigd en tegenwoordig strekken de citrusplantages zich langs de Middellandse-zeekust uit van Catalonië tot Andalusië. Ook voor de Moren was de boom met zijn zeer lekker ruikende bloesem een balangrijke rol. Een sinaasappelboom was een van de drie essentiële elementen voor de vormgeving in de tuin (naast kleurige mozaïken en klaterende fonteinen). zelfs door de Arabische kennis maakte de citroen- en sinaasappelbomen toch furore op het eiland Sicilië in de Middellandse Zee. Met de aanplant van de van het eiland Samoa stammende mandarijnen werd pas in de 19e eeuw begonnen. De pompelmoes werd in dezelfde tijd in Oost-India voor het eerst geteeld en is nog steeds, samen met de clementine, een van de relatief jonge vruchten in de tuinen van Sicilië. Rond 1500 namen Portugese en Spaanse handelaren citruszaden mee naar Noord-Amerika. De Belangrijkste landen van de hedendaagse citrus productie zijn Argentinië, Brazilië, de medditerrane landen, Verenigde staten (Arizona, California en texas) en China.