Kortelings worden die, zoals al onze palmen, overgebracht naar "ons stukje paradijs op aarde" om rustig verder te groeien, en een gedeelte zal uiteindelijk daar ook een vaste plaats krijgen.
Een kleine toelichting.... de meeste Thai leven van de ene dag in de andere, werkgelegenheid is in onze streek een groot probleem. Grond hebben we eigenlijk in overvloed, dus laat al de rest maar groeien... Voor mezelf hoeft het niet, maar toekomstgericht zal de werkgelegenheid/opbrengst wel ten goede komen voor iemand van de Thaise familie. De boodschap voor ons (ik en mijn vrouw) is nu om elk jaar terug van elke te vinden soort enkele honderden palmen op overschot te houden zodanig het niet bij een éénmalige verdienste blijft, maar een soort van spaarboekje met jaarlijkse intrest.
Als voorbeeld van de Thaise denkwijze denk ik een paar dagen terug aan waar dit topic mee begon, de Agaven.
De eerste reactie die ik kreeg bij het uitplanten was: "verkopen verkopen" om toch maar een snelle winst te maken.... zeg ik neen, terug planten, nog twee à drie jaar wachten en dan kan je de volgende reeks verkopen waar gezien het 5-voud in aantal, de opbrengst ook recht evenredig omhoog zal gaan. Nu, ik kan ze langs een kant verstaan ook.... de verkoopprijs van één Agave is dan ook bijna een dagloon hier.
De vraag naar planten, palmen enz is er in elk geval.... seizoensgebonden floreren de tuincentra hier toch wel. Onze vaste leveranciers, die ondertussen door de jaren heen in onze vriendenkring terecht gekomen zijn, dienen 2x wekelijks bijna 1000 kilometer heen en weer te rijden om hun vers goed te aankopen bij de groothandel.... tot bij ons is het slechts 100 kilometer. Hun vraag naar "wanneer kunnen bij jullie terecht" is dus niet verwonderlijk.
't zijn misschien dromen en toekomstmuziek, maar een mens moet toch iets doen?
met als topper die eerste! Altijd al een zwak gehad voor zebra's... 
