Volgend voorjaar ben ik van zin een "groot" (stam 1.2-1.3m) exemplaar Dicksonia antarctica neer te zetten in de tuin (volle grond). In mijn beginjaren deed ik dit al een paar keer door een bare rooted exemplaar dan 20-30 cm in de grond te plaatsen en hem dan zo wortels te laten aanmaken maar dat zou ik nu toch anders willen doen omdat ik geen zin heb om die duurbetaalde 20-30 cm nooit meer te zien. Kleinere exemplaren kocht ik later bare rooted en plaatste deze een paar cm diep in een kuip om dan te wachten op een goed wortelgestel voor ik hem uitplantte of doorverkocht. Op deze manier is het altijd goed gelukt maar het grote nadeel is dat je de plant amper tot niet mag bewegen omdat de nog broze wortels makkelijk terug losscheuren als de plant wat kantelt. Aangezien ik ze in de winter in de verwarmde serre zette en dan in het voorjaar omdat de serre veel te heet word weer naar buiten sleurde gebeurde dit meer dan eens. Hoe voorzichtig je het ook probeert, het is gewoon een lomp gewicht.
Ik zou dit grotere exemplaar nu dus in het voorjaar ook maar max 5 cm in de bodem willen plaatsen waarbij ik eerst een plantgat zou maken en dit zou opvullen gewoon puur met Vivimus. Dit werkt altijd ongelooflijk goed bij al mijn andere planten bij aanplant dus dat zou hier toch ook goed en snel resultaat moeten geven is mijn idee. Ik zal natuurlijk de boomvaren het eerste jaar (misschien zelfs langer) moeten vastzetten met enkele palen maar hoop snel een stevige kluit te mogen verwelkomen op deze wijze.
Zou deze manier werken of is er een andere goede werkwijze?