Nederlanders schrijven steeds vaker in navolging van het Angelsaksische samenhangende woorden los van elkaar. De Duitse taal staat daarentegen bekend om de lange woorden zoals het bekende 'Eisenbahnknobenpunkthinundherschieber' ofwel het inmiddels waarschijnlijk verdwenen beroep van wisselwachter.
Ik ben behalve enthousiast plantenverzamelaar ook een liefhebber van muziek met interesse voor uiteenlopende genres. Aan ongevraagde muziek in winkels en tijdens het wachten aan de telefoon, ofwel muzak stoor ik mij daarentegen mateloos. Bij een recensie van een koper van een nieuwe CD las ik dit fragment:
“Der Hall ist oft unerträglich - und jedes Stück, auch wenn es erstmal einige Takte lang vielversprechend beginnen sollte, driftet irgendwann mehr oder weniger, aber immer zuviel in seichtes bis kitschiges Kaufhausfahrstuhl-Allerweltsgedudel.” (De nieuwe CD van Mari Boine).