Het een en ander is een kwestie van persoonlijkheid en smaak. Zo vond ik die exotentuin in Engeland die te zien was in de Great British Garden Revival een ongelofelijk lelijk zooitje, terwijl een ander het juist een erg spannnende jungle vond, waar hij/zij elke keer weer een nieuwe ontdekking doet.
Zoveel hoofden, zoveel zinnen. Gelukkig maar. Het is een beetje Romantiek versus Verlichting. De Engelse Romantici vonden die cerebrale tuinarchitectuur van de Fransen ook maar niks.
Voor allebei valt wat te zeggen, ook in de kunst. Zonder passie en vrijheidsdrang wordt al dat strakke veel te steriel, maar zonder temperende rationaliteit wordt 'Gefühl, Gefühl und wieder Gefühl' erg vermoeiend op de lange duur.
Je vriendin vindt het zelf ook prettig als ze af toe tot de rede gebracht wordt.