Loy Krathong of ลอยกระทง, een zwarte dag voor alle bananenplanten in Thailand.
Dit is de tijd van het jaar (in november) dat op de dag van de volle maan van de 12e maan-maand het Loy Krathong festival gevierd wordt in Thailand en buurlanden. 'Loy' betekent letterlijk varen, en een 'Krathong' is een vaartuigje van verscheidene materialen in de vorm van een lotusbloem. Dit vaartuigje bevat normaal gesproken een kaars, 3 wierookstaafjes, bloemen en enkele muntjes (bij voorkeur 9, omdat de Thai geloven dat dit getal geluk brengt). Na het Thaise nieuwjaar (Songkran) op 13 april is dit het meest populaire festival.
In tegenstelling tot twee jaar terug, viel vorig jaar Loy Krathong, vanwege de maanstand, één kalenderdag vroeger.
Reeds vroeg in de morgen werden door vrouwtje lief voorbereidingen genomen voor de komende festiviteiten, waarbij het omhakken van een uit de kluiten gewassen bananenboom en het uitzoeken van enkele frisse mooie bladeren, mijn jaarlijkse bijdrage was. Denkelijk sneuvelen op deze dag minstens een 30.000.000 bananenplanten in Thailand.
De inmiddels tot schijven herleide stam van de bananenboom voldeed echter niet aan de (lees "haar") verwachtingen, en moest een volgende boom het onderspit delven.
Ondertussen was de vrouw al al druk in de weer om de netjes in stukken gescheurde bladeren een meer kunstzinnige vorm te geven, waarbij enkele honderden nietjes hun eindbestemming vonden.
Daar ik een dag als deze ondertussen al gewoon ben, begint ondergetekende alvast het middagmaal te bereiden.
Twee uur later zegt een vluchtige blik uit het keukenraam me genoeg om te weten dat het hoegenaamd nog niet het ogenblik is om haar te storen in haar puzzelwerk, en breng noodgedwongen haar eten dan maar naar buiten.
Na netjes de vaat gedaan te hebben, met de stofzuiger door gans het huis geweest zijnde én een flinke wandeling met de honden..... zie ik toch enige vordering komen in de opbouw van onze Krathong van dit jaar.
We schrijven 10 uur later.... de werken zijn nog niet gedaan..... de buitenverlichting dient noodgedwongen aangestoken te worden. Ter afwerking van de Krathong moesten een hoop bloemen uit de tuin het onderspit delven..... geen probleem, bloemen genoeg, echter op mijn vraag: " moesten die orchideën die maar één keer per jaar bloemen ook echt aan geloven?" kreeg ik een onbegrijpende blik terug..... "het is toch Loy Kratong" was het enigste antwoord dat ik er uit kan maken.
Na 10 baht aan kleingeld op de bodem gelegd te hebben, de bloemen, enkele kaarsen en wierookstokjes te plaatsen, moest ik toegeven dat het noeste werk zich loonde en zag het eindwerk er toch wel prachtig uit.
De maanstand is echter nog niet goed om onze Krathong te water te laten, en we begeven ons naar het meer van
Bung Kaen Nakhon waar het elk jaar op deze dag een drukte van jewelste is. De slimme/handige Thai, probeert uiteraard van deze volkstoeloop zijn graantje mee te pikken. Menige, echter véél kleinere dan de onze, Krathong verwisselen hier voor enkele baht (Thaise munteenheid) van eigenaar.
Teneinde op deze dag een
"Tamboen saai baat" te doen, doet iedereen ook "zijn duit in het zakje" wat hier dan de bedelkom is.
Ook het vrijlaten van enkele visjes moet tot het volgende jaar geluk brengen.
Onder serene sfeer brengt elkeen hun uitverkoren Krathong naar de waterkant om te water te laten en alzo hun zorgen van dit jaar te laten wegdrijven...
ondertussen drijven er wel duizenden van deze rond.... waar ik maar geen deftige foto kan van nemen.
eens terug aan de straatkant gekomen staan enkele handige loterijverkopers reeds klaar om hun steentje bij te dragen in het komende geluk....
waar moet je anders staan op een dag als deze?
Na nog een slenterwandeling keren we terug huiswaarts waar we trots op het bereikte werk "onze uit de kluiten gewassen Krathong" te water gaan laten in de "
Mae Nam Chi" de rivier die ons enkele weken geleden nog de nodige kopzorgen baarde vanwege haar
overstromingen.
Voor de eerlijke vinder, gelieve onze Krathong terug brengen...
